Reklam
Şunu bilin ki blog resmi daire değil, blogçu da zabıt katibi değildir. Asliye Hukuk Mahkemesi kararı gibi yazıları okumayı sevmem, kimse de sevmez.
Yazı yazmak bir sanattır, etkili yazı yazabilmeniz için dünya klasiklerini önceden okumuş olmanız gerekir gibilerinden ukalalıklara ise hiç tahamülüm yok.
- Yazı yazmadan önce zihninizin açılması için 3 bardak su için... diyen bile var.
Lan oğlum heyy... New York Times'ta başyazı yazmıyacaz lan, altı üstü blog işte.
Söyleyebileceğim şunlar :
İmla kurallarına dikkat edin ama kural olduğu için değil, yazdığınızın doğru anlaşılması için.. (Oku da adam ol baban gibi, çoban olma.! - Oku da adam ol, baban gibi çoban olma.!) örneğinde görüldüğü gibi..
"Copy paste" dediğimiz, başkasının yazılarını aynen alıp bloğunuza kendi yazınızmış gibi koymayın. Türkçesi; aşırmayın yani.. Bir yazıdan esinlenmek başka, kopya edip koymak başka.. Yazının bir bölümünü yada tamamını aynen almanız gerekiyorsa, mümkünse sahibinden izin alın ve kaynak belirtin.
Haber blogları, akademik paylaşımların yapıldığı bloglar ve benzerleri belki resmi bir üslubu kaldırabilir ama siz gözlemlerinizi, seyahatlerinizi, hikayelerinizi falan paylaşıyorsanız fazla kasmayın derim.
Bir sürü insan tanırım konuşurken ağzının içine bakarsın. "Bu konuştuklarını yaz" dediğin zaman ise sihir bozuluyor. İşin sırrı konuşuyormuş gibi yazabilmekte.
Aşağıdaki basit iki örnekten sizce hangisi daha çok okunur?
Örnek 1 : İşe yetişebilmek için evden erken çıktığımda havanın bu kadar kötüleşeceğini, pardesümü almadığım için ıslanacağımı, ayakkabılarımın su alacağını, metrobüsün çok kalabalık olacağını, taksi arayacağımı ve bulamayacağımı, arabasıyla dibimden geçen komşumuz Ahmet Beyin ayni güzergaha gittiğimiz halde beni görmezden geleceğini ve arabasına almayacağını tahmin edemezdim.
Örnek 2 : Patronla papaz olmayalım diye sabahın köründe çıkıyorum evden. Hiç bir şey yoktu. Otobüs beklerken sanki hava çıldırdı. Abi o ne yağmur, okyanusu taşırır.
Reklam